1. |
Το τραγούδι του ανέμου
04:04
|
|
||
Λέω να μη σηκωθούμε ακόμα
έλα σκεπάσου είναι νωρίς
τον ήλιο θάψανε στο χώμα
τόση νύχτα δεν τη νικάει μια προσευχή
Τα μάτια τώρα ξανακλείσε
θα στα φυλάξω στο χαμό
το ίδιο όνειρο θα ονειρευτώ
να ’ρθω και εκεί το χέρι να σου κρατώ
Κι αν αύριο στα ερείπια βρουν εκείνα τα παιδιά
που την έκλειψη κοιτάξαν με ηλιαχτίδες στη γροθιά
στον άνεμο τα ονόματα για πάντα έχουν χαθεί
στον άνεμο, στον άνεμο
Όσα παραμύθια κι αν ταΐσουνε στις φλόγες
σε ράφια σκονισμένα κι αν ξεχάσει ο καιρός
στον άνεμο χορεύουν οι σελίδες μας σκισμένες
στον άνεμο, στον άνεμο
Λέω το παράθυρο να κλείσω
αυτή η μέρα να μην μπει
μια ευχή σε βλέφαρο θα κρύψω
τα θηρία μη μας την κλέψουν το πρωί
Σε λίγο θα ’χει ξημερώσει
βλέπω το τέλος της γραμμής
του ανέμου το τραγούδι παίζει πια
και μας φυσάει μακριά από τη σιωπή
|
||||
2. |
Εφτά χρώματα
03:26
|
|
||
Κάποτε πίστεψες σε λόγια μακρινά
πως του δάσους τα ψηλότερα κλαδιά γκρεμίζονται αγκαλιά
το θυμάμαι σαν όνειρο που αφέθηκες στο ανέφικτο
τώρα ο φόβος σε κατάντησε πικρό ζητιάνο των καιρών
Κάποιος τον ώμο μου χτυπά
μια μελωδία απ’ τα παλιά
βλέπεις ο χρόνος επουλώνει μοναχά τις γρατσουνιές
οι πιο βαθιές πληγές μάς τραγουδάνε για το χτες
κι εκεί που σταματάει η βροχή ψάχνω μουσκεμένος
εφτά χρώματα να αγγίξω
Κάποτε κυνήγησες μονοπάτια απάτητα
αυτά που ο χάρτης μαρτυρούσε μυστικά σε χείλη δροσερά
τώρα μοιάζουν εφιαλτικά ναφθαλίνη φτύνουνε
και στη σκιά κουρνιάζουν πια φιλώντας το κενό
Κάποιος γελάει σα νικητής
η σκόνη πάει να κάτσει μα είναι ακόμα νωρίς
δεν ξέρω αν όσα αγαπήσαμε θα ανθίσουνε ξανά
μα κάποιων οι καρδιές χτυπάνε διαφορετικά
κι εκεί που σταματάει η βροχή ψάχνω μουσκεμένος
εφτά χρώματα να αγγίξω
|
||||
3. |
Η εκδίκηση της προσμονής
03:12
|
|
||
Λένε πως κάπου βαθιά μες στη γη καραδοκεί
όλοι γνωρίζουνε κι όμως κανείς δεν μπορεί να το θυμηθεί
καταραμένο σε λάβα καυτή να κυλά χωρίς συντροφιά
να που ο καιρός όμως μύρισε θειάφι ξανά
μας εκτοξεύει ψηλά
Στους υπονόμους κινούμαστε σιωπηλά
τα θεμέλια του κόσμου αρπάζουν φωτιά
παρανόμους μας βάφτισαν οι γνωστικοί
μα το μέλλον δεν έχει ακόμα γραφτεί
Κάποτε λένε χανότανε στον ουρανό δίχως σκοπό
φωτιές ξερνούσε χειμώνες χωρίς τελειωμό σε αόρατο εχθρό
κι η τιμωρία εξορία στο κέντρο της γης και χάθηκε αίφνης
να που ο καιρός όμως ήρθε της επιστροφής
είναι η εκδίκηση της προσμονής
|
||||
4. |
Ο θησαυρός
03:15
|
|
||
Βαθιά στο βυθό
τις νύχτες περνώ
θυμάσαι το χάρτη με το θησαυρό
που ξέβρασε ο αφρός κείνο το δειλινό
Να που ένα λεπτό
είναι αρκετό
για να πιστέψεις πως κάτι μπορεί να ‘ναι παντοτινό
λάθος πικρό
μα θα το έκανα χίλιες φορές μέχρι να τρελαθώ
Δεν είναι ψέμα
τις νύχτες περνώ
σε μια πολιτεία βαθιά στο βυθό
ό,τι έλεγε ο χάρτης είναι αληθινό
Να που ένα λεπτό
είναι αρκετό
για να πιστέψεις πως κάτι μπορεί να ‘ναι παντοτινό
λάθος πικρό
μα θα το έκανα χίλιες φορές μέχρι να τρελαθώ
είμαι ήδη τρελός
τρεις χιλιάδες φορές
έχω καταδυθεί στις ψυχής το βυθό
και δεν είναι αρκετό
τόσο για να πειστώ
πως αυτά που έχω νιώσει είναι απλά παρελθόν
|
||||
5. |
Αγκαλιά με την κόλαση
02:29
|
|
||
Θέλω ένα βλέμμα να αρκεί, να μη χρειάζονται λέξεις
τα μάτια μας θρύψαλα απ’ τις σπασμένες υποσχέσεις
Θέλω αλήθειες να στέκονται μπροστά μου γυμνές
πίσω από τοίχους να μην τις κρυφακούω πριν πέσουνε νεκρές
Θέλω σεντόνια ιδρωμένα από έρωτα
όχι από πανικό όταν πνίγομαι σε άλλων προσδοκίες
Θέλω τραγούδια αλεξίσφαιρα παιδιά της φωτιάς
αστέρια να σκάνε να φωτίζουν με χρώματα τη νύχτα
και την καρδιά μας
Θέλω να θες να αναδυθούμε μαζί
αγκαλιά με την κόλαση
|
Junkheart Athens, Greece
Σάπιες χορδές,
μεταμεσονύχτια ριφ,
τσακισμένοι στίχοι
Streaming and Download help
If you like Junkheart, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp